Η Σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση  άρχισε να μελετάται από τις αρχές του περασμένου αιώνα .Η Σκλήρυνση κατά πλάκας είναι το συνηθέστερο νευρολογικό νόσημα της νεαράς ενηλίκου ζωής και προκαλεί αναπηρίες.

Είναι ιδιότυπη πάθηση στην οποία προσβάλλεται κατ’ εξοχήν η λευκή ουσία του Κεντρικού Νευρικού  Συστήματος(Κ.Ν.Σ.) . Προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες (3:2). Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια αυτοάνοση ασθένεια μια ασθένεια «αυτοκαταστροφής». Η παθογένεση της διατηρεί πολλές αδιευκρίνιστες πλευρές. Οι κλινικές εκδηλώσεις της Σκλήρυνση κατά πλάκας εξαρτώνται από την έδρα των βλαβών επί του Κ.Ν.Σ.

Τα συμπτώματα της ασθένειας μπορούν να ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή , όπως μουδιάσματα στο πρόσωπο ,στους βραχίονες ή στα κάτω άκρα, προβλήματα βάδισης ή όρασης, κόπωση, αίσθημα απώλειας της ισορροπίας ή ζάλη, δυσκολία στη σκέψη και στη συγκέντρωση ,οξύ χρόνιο άλγος , δυσκαμψία , κράμπες  των μυών κ.λ.π.

Η ασθένεια μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα αντίληψης μέσω των αισθήσεων (όραση, ακοή, όσφρηση, αφή , γεύση) και τη μνήμη.
Η θεραπεία της πολλαπλής σκλήρυνσης έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια από μια αθεράπευτη ανίατη σε μια μερικώς θεραπευμένη νόσο. Η σωστή ψυχολογική και φαρμακευτική υποστήριξη βοηθά στον έλεγχο της νόσου και στη σωστή αντιμετώπιση της από τον ασθενή. Η θεραπεία εξατομικεύεται σε κάθε περίπτωση επειδή έχει διαπιστωθεί ότι η νόσος δεν έχει μια κοινή κλινική εικόνα για όλους τους ασθενείς.   Η ασθένεια δεν είναι κολλητική.