Η νόσος Αλτσχάϊμερ είναι μια εκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου, που προκαλεί την καταστροφή μεγάλου αριθμού νευρικών κυττάρων. Η νόσος αυτή αποτελεί τη βασικότερη αιτία πρόκλησης άνοιας στον άνθρωπο, επηρεάζοντας τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν σημαντικές λειτουργίες όπως η σκέψη, η ομιλία, η μνήμη και η συμπεριφορά
Τα αίτια της νόσου Αλτσχάϊμερ
Η ηλικία είναι ο γνωστότερος παράγοντας κινδύνου, αφού όσο αυξάνεται τόσο η πιθανότητα προσβολής από τη νόσο διογκώνεται. Το οικογενειακό ιστορικό είναι ένας ακόμη σημαντικός επιβαρυντικός παράγοντας, αφού έχει αποδειχθεί ότι όσοι έχουν παραπάνω από ένα άτομο στην οικογένεια με Αλτσχάϊμερ, κινδυνεύουν 2-3 φορές περισσότερο να προσβληθούν από τη νόσο.
Συμπτώματα Αλτσχάϊμερ
Μερικά από τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα ή καταστάσεις που ενδέχεται να αντιμετωπίσει κάποιος ασθενής είναι η δυσκολία στην αναγνώριση συγγενών ή φίλων και στην απομνημόνευση ονομάτων, αντικειμένων και ημερομηνιών, ξεχνάει τον αριθμό του τηλεφώνου του, ξεχνά να φάει ή να φροντίσει την προσωπική του υγιεινή, βγαίνει από το σπίτι του και χάνει το δρόμο της επιστροφής περιπλανώμενος για ώρες, η συγκροτημένη σκέψη και η ομιλία αποδομούνται, δεν μπορεί να προσανατολιστεί στο χώρο που βρίσκεται, αδυνατεί να συγκεντρωθεί και να ακολουθήσει απλές οδηγίες, εμφανίζει κατάθλιψη, απάθεια ή ασυνήθιστη βιαιότητα, γίνεται φιλύποπτος ή ταλαιπωρείται απο ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Θεραπεία Αλτσχάϊμερ
Η νόσος Αλτσχάϊμερ ξεκινά με ήπια απώλεια μνήμης και καταλήγει σε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Αν και η ασθένεια έχει διαφορετική εξέλιξη σε κάθε άνθρωπο, σήμερα θεωρείται ότι ο μέσος όρος ζωής των ασθενών μετά τη διάγνωση είναι 7-10 χρόνια. Πρέπει να τονιστεί ότι τα φάρμακα δεν θεραπεύουν την ίδια τη νόσο αλλά βοηθούν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και στην επίτευξη καλύτερης ποιότητας ζωής. Έτσι αν και δεν υπάρχει θεραπεία που να μπορεί να τη σταματήσει, υπάρχουν αρκετά φάρμακα που μπορούν να καθυστερήσουν ή να αντιμετωπίσουν τα συμπτώματά της. Ορισμένα από αυτά, σταθεροποιούν και αποτρέπουν τον περαιτέρω εκφυλισμό της μνήμης, άλλα ελέγχουν τα προβλήματα συμπεριφοράς, ενώ άλλα βοηθούν τον ασθενή να αντιμετωπίσει την αϋπνία, την κατάθλιψη, την ευερεθιστότητα ή κάποιο άλλο σύμπτωμα της νόσου. Με τη βοήθεια αυτών των φαρμάκων, οι ασθενείς αισθάνονται καλύτερα και η φροντίδα τους γίνεται ευκολότερη, τόσο από τους επαγγελματίες υγείας, όσο και από τα μέλη της οικογένειάς τους.